Το δωμάτιο των κοριτσιών

Girls Room

Πριν σας δείξω τις φωτογραφίες του δωματίου των κοριτσιών, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω τη σκηνή ένα λεπτό. Πριν από την επίσκεψή τους, Bob και Cortney είχε μιλήσει με τα κορίτσια και έλαβε σχόλια από αυτά για το τι έψαχναν στο νέο τους υπνοδωμάτιο.

Όπως αποδείχθηκε, η λίστα των αιτημάτων των κοριτσιών μου ήταν αρκετά μικρή. Βασικά ανερχόταν σε:

1. Ένα μέρος για ύπνο, σε παρακαλώ.
2. Ένα μέρος για ανάγνωση, πλέξιμο και μελέτη που θα μπορούσαν να ονομάσουν το δικό τους, παρακαλώ.

(Μετάφραση: Ένα μέρος λίγο μακριά από τους αδελφούς τους. Παρακαλώ.)

βρέφος Ιησούς της Πράγας θαύματα

Τα κορίτσια μου πραγματικά δεν είχαν καθόλου συγκεκριμένα αιτήματα όσον αφορά τα χρώματα, τα υλικά ή τη διακόσμηση. Νομίζω ότι (όπως και η μητέρα τους) εκτιμούσαν ότι το να έχουν οι ειδικοί το σχεδιασμό της κρεβατοκάμαράς τους ήταν μια σπάνια και ευλογημένη ευκαιρία. Δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ έναν σχεδιαστή στο παρελθόν, είτε εδώ στο σπίτι μας είτε στο Lodge, και ήμασταν περισσότερο από έτοιμοι να αναβάλουμε κάποιον που είχε πραγματικά μια ικανότητα για το σχεδιασμό.

Όπως είπα χθες, πριν ξεκινήσει, δεν νομίζω ότι κανένας από εμάς (MM, τα παιδιά ή εγώ) συνειδητοποίησα ότι δεν θα μπορούσαμε να δούμε την πρόοδο του δωματίου κατά τη διάρκεια του τετραήμερου έργου. Αφού ο Cortney και ο Bob επέστρεψαν από τα ψώνια τους σε ένα τοπικό κατάστημα / παζάρι αντίκες, έβλεπα μια ματιά από μερικά αξεσουάρ που είχαν πάρει. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν είχαμε ιδέα τι συνέβαινε πίσω από την κλειστή πόρτα του δωματίου.

5555 αριθμός αγγέλου που σημαίνει αγάπη

Και αυτό έκανε τη στιγμή της αποκάλυψης ότι πολύ πιο εντυπωσιακή.

Όταν το είδαμε αυτό…

Είχαμε μεταμορφωθεί σε αυτό…

Λοιπόν, τα σαγόνια μας έπεσαν.

Αυτό που ήταν ένας απλός πρώην αποθηκευτικός χώρος, καλυμμένος με πορτοκαλί χαλί και επενδυμένος με απόλυτη σκοπιμότητα…

Ήταν τώρα ένα γλυκό, λειτουργικό καταφύγιο για τις δύο κόρες μας, οι οποίες ζουν σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα βοοειδών και βοηθούν όσο δύο κορίτσια μπορούσαν ποτέ.

προσευχή από αγίους boondock

Αν σας είπα ότι είχα δάκρυα όταν είδα για πρώτη φορά το δωμάτιο, θα με γελούσες; Τι γίνεται αν σας είπα ότι έπρεπε να τσιμπήσω τη μύτη μου για να μην κλαίω;

Εντάξει ... ε ... δεν πειράζει.

βλέποντας 420 νόημα

Είναι τόσο δύσκολο για αυτές τις φωτογραφίες να μεταφέρουν την όμορφη δουλειά που έκαναν οι Bob και Cortney Novogratz. Κατά κάποιο τρόπο, κατάφεραν να επιτύχουν μια ισορροπία μεταξύ θηλυκού και λειτουργικού, μεταξύ σύγχρονου και χώρας, μεταξύ κομψού και εκλεκτικού. Το δωμάτιο είναι απλά υπέροχο με κάθε τρόπο. Αλλά είναι επίσης οικείο και άνετο και κατάλληλο για την ηλικία.

Το επεισόδιο τους θα προβληθεί κάποια στιγμή την επόμενη άνοιξη (γι 'αυτό έσφιξα τα δόντια μου με την προοπτική να μην μπορέσω να μοιραστώ φωτογραφίες μαζί σας εκ των προτέρων) και θα περιγράφει λεπτομερώς όλες τις επιλογές σχεδιασμού. Υπάρχουν τόσες πολλές ενδιαφέρουσες / έξυπνες λειτουργίες που θα καλύψει η εκπομπή, αλλά προς το παρόν, εδώ είναι τα πράγματα που πραγματικά επηρέασαν:

* Κρεμαστά κρεβάτια. Τα πανέμορφα (και τοπικά κατασκευασμένα) ξύλινα και σιδερένια κρεβάτια κρέμονται εξ ολοκλήρου από την οροφή (είναι πραγματικά συνδεδεμένα με τα δοκάρια της οροφής) και είναι κάτι που σίγουρα δεν έχω ξαναδεί. Τα κρεβάτια είναι εκπληκτικά (και τα υλικά ταιριάζουν τόσο καλά στο ράντσο), αλλά αυτό που μου αρέσει πολύ είναι ότι δίνουν στο δωμάτιο τόσο ωραίο άνοιγμα. Το να βλέπεις το πάτωμα κάτω από το κρεβάτι είναι πραγματικά κάτι νέο. Και ταλαντεύονται τόσο ελαφρώς, σαν να κοιμάσαι σε μια κούνια βεράντας.

* Μπλε χαλί. Ο Bob και ο Cortney χρησιμοποίησαν πλακάκια με ριγέ χαλί σε διαφορετικές αποχρώσεις του μπλε. Η ίδια η επιλογή χρώματος ήταν αξιοσημείωτη: οι πρωτότυποι σχεδιαστές όπως εγώ θα συσχετίζονταν αυτόματα το μπλε με ένα δωμάτιο αγοριών. Αλλά στο δωμάτιο των κοριτσιών, το χρώμα είναι τέλειο. είναι ενδιαφέρον, εμφανίζεται σχεδόν ως ένα ουδέτερο ζευγάρι τζιν. το μπλε φαίνεται να ταιριάζει με τα πάντα. Και πάλι, γελάω με αυτό που θα έκανε το μυαλό μου που δεν είχε σχεδιαστεί με αυτά τα ίδια πλακάκια χαλιού: Θα έβλεπα ότι ήταν ριγέ, έπειτα τα έβαζαν από άκρο σε άκρο, έτσι ώστε οι ρίγες να απλώνονται σε όλο το δωμάτιο. Αντίθετα, όμως, οι σχεδιαστές περιστρέφουν τα πλακάκια έτσι ώστε να προκύπτει ένα εντελώς διαφορετικό μοτίβο. (Και πάλι, αυτές οι φωτογραφίες δεν ταιριάζουν στο χαλί. Τα χρώματα είναι τόσο όμορφα προσωπικά.)

* Τα κλινοσκεπάσματα. Δεν υπάρχουν πουφ, περίτεχνα, σατέν κλινοσκεπάσματα. Απλά κουβέρτες και κουβέρτες, και γλυκά μαξιλάρια και ρίξτε μαξιλάρια για να το κρατήσετε casual.

* Το γραφείο. Απέναντι από τα κρεβάτια υπάρχει μια μεγάλη (πολύ μεγάλη) επιφάνεια εργασίας (και πάλι, φτιαγμένη εδώ στην Οκλαχόμα) με άφθονο χώρο για σχολική εργασία, συγγραφή περιοδικών, συγγραφή επιστολών και χειροτεχνίες. Το παραπάνω ράφι εμφανίζει βιβλία και φωτογραφίες και μια φωτεινή ροζ προτομή εμφανίζει τα μετάλλια ποδοσφαίρου της νεότερης κοπέλας μας.

* Ένα μέρος για πλέξιμο . Τα κορίτσια μου πήραν και τα δύο πλέξιμο, και στο άκρο του γραφείου εργασίας, η Cortney τους άφησε με έναν τρόπο να οργανώσουν νήματα και βελόνες… καθώς και ένα σημείο για να αποθηκεύσουν τα τρέχοντα έργα τους. Τα μωβ βάθρα (τα οποία ζωγράφισαν ο Μπομπ και ο Κορτνί σε ένα μουσαμά ακριβώς έξω από την πόρτα) λειτουργούν ως βάση σε όλη την επιφάνεια εργασίας και το καθένα έχει διαφορετική διαμόρφωση αποθήκευσης / ραφιού.

Το επόμενο πλεκτό έργο των κοριτσιών, αποφάσισαν, θα είναι κασκόλ για τους νέους φίλους τους. Όταν το έργο συναντήθηκε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, τα κορίτσια μου ήξεραν ότι θα ήταν μια ειδική εμπειρία. Αλλά ποτέ δεν θα μπορούσαν να μαντέψουν ότι θα ενωθούν τόσο γρήγορα με τα δύο κορίτσια του Bob και της Cortney, που ήρθαν μαζί με τους γονείς τους στο ταξίδι. Τα τέσσερα κορίτσια εργάζονταν βοοειδή, εξασκούσαν οδήγηση, πέρασαν ένα βράδυ στην πόλη, οδήγησαν άλογα και έπαιζαν τον Just Dance μέχρι να περάσουν. (Θα δημοσιεύσω σύντομα περισσότερα για την επίσκεψη του Novogratz.)

τι να φτιάξετε για το πασχαλινό brunch

Το νέο υπνοδωμάτιο των κοριτσιών μου είναι κάτι που δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Αλλά οι νέες φιλίες έχουν κάνει όλη την εμπειρία αξέχαστη.

Όσο για μένα, απλά αισθάνομαι εμπνευσμένος. Κοιτάζοντας το νέο δωμάτιο των κοριτσιών, συνειδητοποιώ πόσο λίγα γνωρίζω για το σχεδιασμό και πόσο λίγο έχω ωθήσει ποτέ να προσπαθώ να κάνω νέα πράγματα γύρω από το σπίτι. (Πολλές, πολλές ευχαριστίες στον Bob και τον Cortney που αφιέρωσαν χρόνο να έρθουν στην Οκλαχόμα και που ήταν τόσο γενναιόδωροι και καλοί στα κορίτσια μας.)

Πάνω απ 'όλα, είμαι πολύ χαρούμενος που τα κορίτσια μου έχουν χώρο σε αυτό το ράντσο για να καλέσουν το δικό τους.

Δεν το άφησαν σχεδόν από χθες. Συνεχίζω να σκέφτομαι ότι θα κατέβουν για φαγητό, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κανένα σημάδι για αυτά.